Hanna (Saoirse Ronan) jest nastolatką wychowywaną w dziczy. Potrafi świetnie posługiwać się bronią palną, zna rozmaite techniki walki, operuje biegle kilkoma językami. Jak nauczyć się tego wszystkiego z dala od cywilizacji? Wystarczy mieć za ojca byłego agenta CIA. Niestety, taka przeszłość zawodowa ojczulka (Eric Bana) jest też bardzo niewygodnym brzemieniem, zważywszy na fakt, że miał on w przeszłości na pieńku z groźną i stanowczą agentką Marissą Wiegler (Cate Blanchett). Marzeniem ojca Hanny jest niechybna śmierć Marissy Wiegler, dlatego sumiennie szkoli on swoją córkę na perfekcyjnego zabójcę. Z rolą tą Hanna nie ma najmniejszych problemów, jednak kiedy dochodzi do zderzenia nastolatki z cywilizowanym światem współczesnym, okazuje się, że największą przeszkodą w zrealizowaniu mrocznych planów ojca jest utracone dzieciństwo Hanny. Nasza bohaterka próbuje odnaleźć się w świecie, z jakim nie miała jeszcze do czynienia...
Nauczyć się posługiwać kilkoma współczesnymi urządzeniami - to dla Hanny nie problem, ale nadrobić braki w zwykłej komunikacji interpersonalnej, w rozmaitych niuansach relacji międzyludzkich - to może być o wiele trudniejszym zadaniem. Z takimi właśnie refleksjami mamy do czynienia w filmie Hanna, który - bądź co bądź - utrzymany jest w konwencji kina sensacyjnego. W wielu momentach film ten stara się jednak wymykać nadanej mu konwencji, serwując widzowi niezwykłe, bardzo plastyczne (wręcz przerysowane!) scenografie i ujęcia, którym warto przyjrzeć się przez dłuższą chwilę. Ponadto film zaskakuje świetną ścieżką dźwiękową autorstwa The Chemical Brothers. Powiem wręcz, że udźwiękowienie to jeden z najlepszych elementów tego filmu. Całość wciąga zatem wartką akcją, chwilami mrożącym krew w żyłach napięciem, ale również niekłamanym przesłaniem na temat dzieciństwa i dojrzewania. Kapitalna rozrywka!
werdykt:
8/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz